Bundan aylar once heves ettim ben bu blog isine. Ama sanirim cok kasmaktan ya da formati gereginden cok ciddiye almamdan olacak hastane gunlerimin ilk 3-4 gununu yazdim sonra da takildim kaldim. Gecen zaman icerisinde bir de ne goreyim herkes catir catir blog aciyor, yetmiyormus gibi gunde ikiser ucer yazi yaziyor.
Son cumlemden de anlasildigi uzere biraz hasetten ama daha cok benim gibi uzerlerine yapismis su hastalikla vesikali dolasan insanlarin yuzlerini guldurmek ve yalniz olmadiklarini gostermek istedigimden basladim tekrar yazmaya. Tabii geriye kalanlar da gorsunler ne cektiklerimizi :)
Ey saglikli okuyucu, kendimi acindirmaya calistigim dusunulmesin sakin! Fakat disaridan baktiginizda hic bir seyi yokmus gibi gorunen biz MS hastalarinin cekindikleri icin ya da artik kafanizi utulemek istemedikleri icin anlatmadiklari o kadar cok sey oluyor ki...
Diyecegim odur ki; biraz bu davadan biraz da yedigimi ictigimi, gezdigimi gordugumu anlatmak amaciyla tekrar dondum sahalara.
Allah utandirmasin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder