Ama dun aksam ciktim misal; eglendigim nadir gecelerden biriydi. Kiki'de Sezyum'lu bir gece gecirdik. Some girls are bigger than others'i yuksek volumle dinlemek ayri bir olaymis, onu gorduk. Kaan Sezyum sen cok yasa!
Cikmayacaktim aslinda. Bacagim cok agriyordu ya hani,iste onun yuzunden. Belki Aksel bir ilac verir, olay hafifler dedim, saat 19.00'da Medica'ya gittim. Gittim ve sok oldum, hatta oha falan oldum. Etrafta temizlik yapiliyordu, bir tane bekleyen insan yoktu. Aman allahim dukkan iflas mi etti aceba? derkennn; anladim ki etmemis, 19.00 randevusu iptal olmus. Beni bekliyorlardi, I-N-A-N-I-L-M-A-Z!!!
Cerrahpasa'dan Melih de oradaydi. George Costanza gibi hissettim o an. Dunyalar karisti, Cerrrahpasa Cerrahpasa'da kalmaliydi. Ama Melih ortama uyum saglamis. Ikili olarak muayenemi gerceklestirdiler. Bir ilac yazdilar ve evime yolladilar. Kisa ve acisiz oldu, hala saskinim.
Sonrasinda annem ve babamla yemege gittik Takanik'e. Cuma aksami bulusmalarimizin mekani Takanik, seviyoruz orayi. Calisanlari sicak ve sempatik, yemekler guzel, fiyat uygun, daha ne olsun... Neyse konu o degil. Ne zaman MS'le ilgili birsey olsa, babam hep ayni soruyu soruyor: Atak miymis? Evet dersem karadenizde gemileri batiriyor, hayir dersem mutluluktan gozleri parliyor. Atak bazli bir hastalik olarak yerlestirdi bunu kafasina, onun disinda olanlar bu hastaliga ait degil sanki. Genel seyri var, bu tip seyler olabilir, atak disinda problemler de cikabilir dedigimde bos bos suratima bakiyor.
Vakt-i zamaninda kendisine MS for Dummies ayarinda 10 sayfalik bir MS aciklamasi vermistim. Okusun, ogrensin, kendini bosu bosuna uzmesin diye. Ama yok, bahse varim okumadi. Dosya nerede? Muamma. Simdi yeni bir plak takti pikaba. En son atagim 9 ay once olmusmus, simdi bu varmis. Bu atak diilmis ama olsunmus bir sonraki 2 bucuk sene sonra olacakmis - neden 2 bucuk sene oldugunu bilemiyoruz, kendi de bilmiyor muhtemelen - sonra da gececekmis.
Insanlarin olaylarla basa cikma stillerinin farkli oldugunun farkindayim. Ama yok saymak ne kadar dogru onu bilemiyorum. Ustelik bu yok sayma durumuna sinirleniyorum. Kendince boyle dusunuyor olabilir ama ne sacma oldugunu bilmiyor mu? Bana soylemesin en azindan. Artik bu tip yorumlarina tepki vermiyorum, konuyu degistiriyorum. Eskiden sinirlenir anlatmaya calisirdim bu bir hastaliklar toplulugu diye. Mesela, dun bana yazdiklari ilac aslinda epilepsi hastalari icin aslinda.
''Her sey insanlar icin'' diye guzel bir soz var. Cidden oyle. Bu hastalik cok degistirdi beni. Bir yerden sonra varliginin beni daha iyi bir insan yaptigini gordum, hayatimda erteledigim seyleri yapmam gerektigini ogrettigini anladim. Iyi tarafindan bakmak bu olsa gerek. Ama pedere kalsa; onun gunahlarinin ceremesini ben cekiyorum. Boyle bir yuku tasimayi neden secer ki insan? Bana bir sey oldugunda kendimden once neden babamin ne kadar uzulecegini dusunmek zorunda birakiliyorum? Bencil miyim boyle dusundugum icin? Kim bilir...
Neyseee... Ben yatiyorum gece kuslari, yarin gencleri agirlayacagim kahvalti icin...
Giderken Morrisey'den gelsin : Dear god, please help me!
| Morrissey - Dear God, Please Help Me .mp3 | ||
 | ||
 | Found at bee mp3 search engine |  |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder