Bir evvelki yazimda belirtmistim; tamamen kendi irademle gectigimiz 10 gun boyunca pek sevgili ilacim Betaferon'u kullanmadim. Irade kelimesi cok havali diye onu sectim aslina bakarsaniz benimkisi bildigin gerzeklik. Bu 10 gunluk sureci doktoruma danismisligim yok ne de olsa.
Ama hep soylerler, belirli bir sure boyunca bir ilac kullanildiginda ufaktan bir sıkınti emareleri bas gosterirmis. Bende de aynen ondan oldu. Gerci bendeki daha cok cocukluktu.
Cocukluk olmasinin sebebini anlatayim.
Efendim aileyle yasamanin getirdigi artilar kadar eksiler de var; annenin 31 yasa 13 yas muamelesi yapmasi, muhtelif elektronik aletlerin gosterdigi en kucuk arizada evde isminizin yankilanmasi, ustunu kalin giy, yemek ye, yalin ayak gezme...Eh insanin cocugu 70 yasina da gelse cocuk kaliyormus diyorlar, dogru herhalde. Daha doguramadim, sadece empati kurabiliyorum, anladigimdan degil :)Bir de mutfaga giderken bile ''Zipzip nereye?'' diye sorulmasi durumu var ki ona bayiliyorum. Nereye gidiyor olabilirim? Ya mutfaktir, ya tualettir. Goren de 500 metrekarelik evde oturuyoruz, telefonlari Ziyagil malikanesi diye aciyoruz sanir.
Hah durumun neden cocukca oldugun anlatacaktim. Anne baba isin icinde olunca, ozgur iradeyle bazi seyleri reddetmek de zorlasiyor tabii...
10 gun once ilac gunumun oldugu bir aksam annem odama girdi, ilac yapmamin gerektigini soyledi. Yok dedim yapmayacagim. Niye diye sordu, istemiyorum dedim. Saolsun zorlamadi annecigim. İki gun sonra yine ilac gunumde; ''Bugun yapacaksin herhalde degil mi ilacini'' dedi. Pozitif cevap verdim. Ama yas 12 ya bende; ilaci buzdolabindan aldim, gerekli malzemelerle birlikte odama gittim. Ve sonraaaa; hazirladigim ilaci peceteye enjekte ettim... Takip eden ilac gunlerinde ayni seyi yaptim. Ama pazar gunu kendime soz verdim tekrar duzenli bir sekilde ilaci
kullanmaya.
O gun geldi catti. Yine malzemeler elde, odaya dogru ilerliyorum. İcimden bir ses; ''peceteye peceteye'' diye bagiriyor. Vicdanim elvermedi, yaptim enjeksiyonu. Yapmaz olaydim, fazla canim yandi bu sefer. Sunlarin haplari cikinca cok mutlu olacagimi hissediyorum... Haydi ilac kartelleri, calisin, bir ise yarayin!!!
Kissadan Hisse:
Buradan alinacak yegane ders, yas kemale erince, ekonomik durum az biraz duzeltilince evi terketmektir sayin okuyucu. Ama tabii ana baba gibi yar olmaz bunu da unutmamak lazim. Seviyorum ulan!!!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder